Park

To był prawie zwyczajny dzień gdy Matt sobie zaczął spacerować po tutejszym parku. Dopiero co przyjechał do tego miasta. Zważywszy na swoją prace co chwile zmienia swoje miejsce zamieszkania. Wybiła godzina 12. Po parku spacerowało bardzo mało ludzi. Nieliczni przechodnie, małe gróbki, kilka par no i on. Nie świeciło słońce ani nie było zbyt pochmurno. Można powiedzieć ze prawie idealny dzień. Na samym początku również zostało użyte słowo prawie. No bo jeśli ktoś przyjeżdża do nowego miejsca po raz pierwszy i ma tam mieszkać no to nie jest normalny dzień.
Szedł długą, krętą, szarą ścieżką w głębi paku.

I w pewien kolejny niezrozumiały sposób Kansas City zostało kolejnym przystankiem na drodze Evana. Młody włóczęga zawinąwszy pewnemu mężczyźnie w średnim wieku portfel skierował się do parku gdzie zakupił w budce dwa Hot-Dogi, a po opróżnieniu skórzanego mienia z gotówki wyrzucił go na trawę. Nogi skierowały go na ławkę nieopodal. Było względnie wcześnie więc na szczęście nie było dużo publiczności. Raczej nikt nie powinien go zaczepić. Miał święty spokój i to ważne. Zajadał się więc Parówką w bułce z ostrym sosem i mierzył bystrym spojrzeniem ludzi dookoła. Zawieszał wzrok co chwila na nielicznych osobnikach. No i jak na razie nic się nie działo...

Szedł dalej długą drogą gdy. Po jakichś 150 metrach natknął się na budkę z hot dogami. Zakupił jednego z ostrym sosem i musztardą. Następnie przeszedł kolejne 10 metrów i usiadł na ławce obok nieznajomego chłopaka. Miał on może z 16 do 18 lat. Matt nie za bardzo skupiał swoją uwagę na osobie która znajdowała się obok niego. Można powiedzieć że nawet jej nie zauważył. Siedział dalej pochłonięty jedzeniem ciepłej bułki.
Pogoda lekko uległa zmianie.Drobny wietrzyk przybył z zachodu.
Z tylnej kieszeni spodni wyciągnął komórkę żeby sprawdzić wiadomości gdyż ma w nawyku robienie tego kilka razy dziennie.
Kątem oka zobaczył że jednak ktoś koło niego siedzi. Obrócił powoli głowę w stronę chłopaka i zauważył że o wy chłopak się na niego patrzy.

No co poradzić, takie zboczenie że się gapi człowiek na ludzi którzy dookoła niego siadają. A nuż się speszy? Jednak speszenie trafiło na Evana i odwrócił wzrok zmieszany. A nawet zaczerwieniony.
- Smacznego - bąknął do nieznajomego jedzącego hot-dog'a z tego samego miejsca co on. A teraz jeszcze w tym samym miejscu co on. Trzeba było niestety przyznać, że w obecnym stanie nie dało rady się go przegnać. Albo i dało, ale raczej nie powinno. To by było nierozważne... na tym stopniu znajomości. Prawda? Lepiej być miłym,a sam sobie pójdzie prędzej czy później...
- Ładna pogoda nieprawda? - zagadał. Mózgu! Co ty do diaska robisz? Miał sobie pójść a nie zostać na miłą rozmowę. Z drugiej strony... całkiem fajny. Może dlatego mózg źle funkcjonuje? Masz wybaczone, ale tylko teraz.

- Dziękuje bardzo - powiedział uśmiechając się do mężczyzny.
Ugryzł kolejny kawałek jedzenia.
Mężczyzna obok którego siedział był bardzo przystojny. Jak ludzi w dzisiejszych czasach. Niestety a może stety rozpozeła się era ludzi ładnych jeśli się do takich nie należy to jest ciężko w życiu. Kaloryferki siłaka solarium to wszystko jest na początku dziennym. Mężczyźni kobiety a nawet już powoli dzieci wyglądaja jak by sie urwali z wybiegu.
- Tak pogoda jest dzisiaj wyjątkowo piękna. To chyba w tych stronach rzadkość a przynajmniej mi sie tak wydaje. Słyszałem kiedyś że tutaj co chwile pada i słońce rzadko kiedy wychodzi. No chyba ze mi ktoś ściemę walnął no ale mniejsza o to.

I tak oto młody zrobił wielkie oczy patrząc się dziwnie na nieznajomego. Sporo gadał. Może to i dobrze? Jak ten mózg robi takie okropne rzeczy jak zagaduje, to dobrze że zagaduje osoby chętne do rozmów. Odwzajemnił uśmiech i wziął kolejny kęs zakupionego niedawno pokarmu. Dawno nic tak dobrego nie jadł. Pokiwał chwilę głową.
- Szczerze, to nie mam pojęcia jaka jest tu na co dzień pogoda. Nie pochodzę stąd i jestem tu właściwie tylko przejazdem... Evan, miło mi - przedstawił się i wyciągnął rękę.
Następnie utkwił swój wzrok przed siebie i zapytał machinalnie.
- Stawiam że skoro słyszałeś o pogodzie, to również stąd nie jesteś. W takim razie co cię tu sprowadza? - zapytał zaciekawiony ewentualnie tym co się może tu pojawić.

- Mnie również miło. Jestem Matt - powiedział podając rękę i ściskając ją.
Przymknął oczy i nabrał powierza.Powietrze było ciepłe. Wyczuwał w powietrzu zapachy kwiatów, przeróżnych drzew takich jak sosna i świerk oraz wyczuwał wiele innych rzeczy.
- Tak zgadza sie nie jestem stąd. Dopiero co się tutaj sprowadziłem. Jestem dziennikarzem i podążam i szukam sensacji. Gdzie się coś dzieje tam ja jestem - uśmiechnął się do chłopaka
Evan wydawał sie bardzo interesujący. Kilka rzeczy napewno było w nim interesujące np. tajemniczość,
inteligencja sam już nie wiedział możliwe ze cos w środku niego go zainteresowało.
- A dokąd zmierzasz skoro jesteś tu przejazdem ? - zapytał

Całkiem miła rozmowa... Miły człowiek. Evan uśmiechnął się po czym zaczął trochę nadawać.
- Ja w gwoli ścisłości to mieszkam raz tu i tam... tak się włóczę po całym kraju. Mam ochotę po prostu zwiedzić świat póki jeszcze jest co- zaśmiał się i przymknął oczy. Jego oczy widziały jeszcze tak niewiele, a jednocześnie tak wiele...
Wyprostował się i rozruszał głowę.
-Będziesz tu jakoś dłużej? Czy ty tylko przejazdem w poszukiwaniu coraz to nowszych sensacji? - zaciekawił się. Praca dziennikarza musi być ciekawa. Jemu... no cóż. Nie będzie dane takiej pracy zasmakować.
Hot-dog już zjedzony i tak naprawdę chłopaka nic nie trzymało, aby tu zostać, a jednak siedział na miejscu i gadał z tym dziennikarzem. Może to jakaś intuicja mu mówi że ma zostać?

- Planuje tutaj zostać przez jakiś czas dopiero zacząłem urządzać mieszkanie. Nie robiłbym tego gdybym nie miał w planach tutaj zostać. - powiedział
Nigdy nie wiadomo co sie może stać.
- Nie muszę gonić za byle jaką akcją wystarczy mi miejscowe atrakcje a nie jakieś światowe sytuacje. Wiesz otwarcie czegos tam imprezy okolicznościowe itp. Cykam zdjęcia, piszę artykuł daje do miejscowych gazet i tak oto na konto wpada kilkadziesiąt dolarów. Oczywiście to zależy od gazety jeśli zrobie cos czego sie nikomu nie udalo wpadnie nawet 100 może 150 dolarów.
Tak jak powiedział niczego nie można być pewnym. zawsze może cos wypaść

Chłopak roześmiał się.
- Jak będę tu dłużej to może zrobisz mi kilka zdjęć. Bylebym nie wyglądał na nich co najmniej źle - powiedział uśmiechając się do niego. A co tam, rozmowa fajna, a chłopak przystojny. Zaryzykować? Może jeszcze nie.
- Bo widzisz... mam pewne hobby... i przyciągam sensacje jak magnes - dodał tajemniczo patrząc na niego z ukosa i uśmiechając się lekko. Takie sugestywne to lekko, ale jednak. Otrząsnął się.
- Będę musiał znaleźć sobie jakieś w miarę spoko miejsce do przenocowania i może tu zostanę kilka tygodni nawet... choć to mała szansa. Jestem typem włóczykija - stwierdził. Czy było to uciążliwe? Owszem. Czy chciałby to zmienić? Niezbyt. Miał juz ustalony styl własnego życia i bycia, więc co miał zmieniać? Tak mu się podobało i niech tak zostanie... Przynajmniej na razie.